Zadar | Brać | Split | Makarska

Druga połowa września. Żal opuszczać zachwycającą Słowenię, ale czeka na nas Chorwacja. Przekraczamy granicę i kierujemy się prosto do Zadaru. Powietrze pachnie ciepłym morzem, więc gdy tylko dojeżdżamy na parking, zmieniamy ubrania na lżejsze. Przebieramy się w pośpiechu, jakby to ciepło miało za chwilę zniknąć. Bierzemy głęboki oddech i idziemy na spacer… po Zadarze, po wyspie Brač, po Splicie i po Makarskiej.

ZADAR

W Zadarze jemy jeden z najdziwniejszych posiłków, w restauracji Fosa przy porcie. P zamawia mątwę, która jest czarna jak diabeł. Sam wygląd trochę przeraża, ale zwycięża ciekawość. Gdzie próbować takich rzeczy, jak nie tuż nad morzem? To okrągłe to coś w stylu sera. Ja się tylko przyglądam. P jest zachwycony. Na główne danie wybieramy ryby. Moja w orzeszkach smakuje całkiem dobrze, ale ziemniaki są za tłuste (po prawej). P zjada wszystko ze smakiem – i rybę, i puree.

WYSPA BRAĆ

Na wyspę wypływamy ze Splitu, w okolicy którego znaleźliśmy nocleg. Promem płyniemy niecałą godzinę, a pierwsze kroki na wyspie kierujemy na Bol i jego słynny Zlatni Rat. Plażujemy przez chwilę, ale jesteśmy spragnieni mniej turystycznych zakątków. Wsiadamy więc w auto i jedziemy dalej, na sam kraniec wyspy, do miejscowości Povlja. Późnym popołudniem wypływamy z portu w Supetarze, z powrotem do Splitu.

SPLIT

Split nas czaruje. Przekraczając mury, otwieramy szeroko oczy i nie możemy się nadziwić pięknym pozostałościom Pałacu Doklecjana. Jest wieczór, a wszystko pozostaje pięknie oświetlone. Wybieramy się na kolację do Figi, knajpki, w której spotkamy wielu miejscowych, a jedzenie zdecydowanie nas zachwyci.

W Fidze zamawiamy stek z tuńczyka i domowy makaron z łososiem. Jesteśmy tak głodni, że ręce nam się trzęsą, gdy potrawy pojawiają się na stole. Ja tradycyjnie robię zdjęcia (ku niezadowoleniu P, którego dosłownie 7 sekund dzieli od tuńczyka), a chwilę później jesteśmy w kulinarnym niebie. To jeden z lepszych posiłków podczas naszej podróży. Stek z tuńczyka podobno smakuje jak mięso, a mój kremowy makaron rozpływa się w ustach.

Do Splitu wracamy następnego dnia. Przechodzimy obok Figi i zaczepia nas kelner, który oczywiście nas pamięta. Po raz kolejny przekonujemy się, że ludzie tutaj są bardzo serdeczni i chętni do pomocy. Miasto, które tak naprawdę chcieliśmy ominąć, okazuje się być wdzięcznym przystankiem. Pogoda co prawda na jeden dzień trochę się psuje, ale mury chronią nas przed wiatrem czy deszczem.

Na obiad wybieramy się do restauracji Korta. Kontynuujemy jedzenie owoców morza. Gdzie, jak nie tu? Kiedy, jeśli nie teraz? Po raz kolejny trafiamy w dziesiątkę. P je żabnicę (najbrzydszą rybę świata) ukrytą w śmietanowym sosie, a ja gnocci nadziewane krewetkami z wielkimi krewetami i mulami obok.

Po obiedzie idziemy na lody do Luka Cafe, na których byliśmy poprzedniego wieczoru. Wybieram smak lawendy i wiem, że ten zapach już do końca życia będzie kojarzył mi się z naszą poślubną podróżą. Spacer kończymy przypatrywaniem się morzu (ulubione zajęcie!). I ludziom, którzy krążą wokół.

MAKARSKA

Kolejnego dnia jedziemy wzdłuż morza w dalszą drogę. Na chwilę zatrzymujemy się w Makarskiej. Zostawiamy auto i idziemy wzdłuż portu. Jemy burka (ciasto jakby francuskie, ale trochę lżejsze – z twarogiem w środku) na drugie śniadanie. Niesamowite wrażenie robią na nas góry, które wychylają się tuż zza budynków. Po godzinie wracamy do samochodu i ruszamy dalej. Do Dubrownika.