Wiedeń, melange i Kraftwerk

Wiedeń już zawsze będzie mi się kojarzył z Kraftwerkiem, z kawą melange i wszechobecnym ładem (zwolennicy niemieckiego ordnungu będą zachwyceni!). Chociaż Austriacy pewnie obraziliby się za użycie słowa „niemiecki”. Podobno są na tym punkcie uczuleni. Wracając do meritum, a raczej do początku naszego roadtripu, naszej podróży poślubnej, naszych wakacji – jak zwał, tak zwał, chociaż nie ukrywam, że ten ślubny aspekt mocno na nas wpłynął, ale o ślubie będzie innym razem. Skupmy się więc na Wiedniu, który mnie totalnie oczarował.

Nocleg w Wiedniu znaleźliśmy przez portal airbnb.pl. Szukałam domu z duszą i taki znalazłam. Wynajęliśmy pokój u pewnej artystki (może projektantki, może malarki), która po przebudzeniu zasłuchiwała się od rana w Kraftwerku. Tak mi te sekwencje dźwięków utknęły w głowie, że każdy krok w Wiedniu wystukiwałam w rytm ich muzyki. Do Wiednia dotarliśmy przed północą, a następnego dnia wybraliśmy się na długi spacer po mieście. Trochę na oślep, trochę po omacku, ale szybko nadrobiliśmy braki i jak na całkowitych nowicjuszy, udało nam się sporo zobaczyć, a przede wszystkim dobrze zjeść. Na śniadanie trafiliśmy do poleconej nam knajpy Motto am Fluss, znajdującej się tuż nad Dunajem.

P. zamówił kanapkę typu club sandwich, w której było wszystko. Szynka, jajko, ser, awokado, cuda niewidy. Całość była przepyszna, przede wszystkim dlatego, że każdy składnik był świeży, soczysty i naprawdę dobrej jakości.

Ja wzięłam wegetariański zestaw, z warzywami pokrojonymi w słupki, kanapką z twarogiem, a drugą ze szpinakiem i jajkiem. Awokado obok było posypane gruboziarnistą solą. Smakowało najlepiej, a chleb, na którym podane były składniki był z tych ciężkich i wilgotnych, czyli takich, jakie lubię najbardziej. Do tego green smoothie i jestem gotowa na dalszy spacer.

Muszę przyznać, że w tej podróży odpoczywałam od aparatu, stąd moja nadaktywność na Instagramie. Najwięcej zdjęć zrobiłam telefonem, a lustrzankę przejął P. Miałam ze sobą również Instaxa i Smenę, więc początkowo działaliśmy na cztery ręce, ale w czasie podróży uszkodziłam Smenę i trochę mi się rozpadła w rękach. Zobaczymy, co z tego wyjdzie. W międzyczasie byliśmy na najpopularniejszej wiedeńskiej kawie melange, czyli tak zwanej kawie z pianką. Do kawy zamówiliśmy torcik Sachera. Spędziliśmy miłe popołudnie z dawno niewidzianą Basią, w typowo wiedeńskiej kawiarni – z eleganckim wystrojem, pięknymi żyrandolami i kawą podaną na tacy. Na obiadokolację poszliśmy do Hindusa, ale zdjęć jedzenia już nie będzie. Wieczór spędziliśmy bez aparatów. Pozostaje sam Wiedeń. I magiczna kwiaciarnia pod katedrą, w której wszyscy zatrzymywali się, by zrobić zdjęcia.

Jednodniowy Wiedeń oczarował architekturą, zadbanymi kamienicami i brakiem pośpiechu. Zupełnie inna perspektywa życia – bardziej spokojna i bez tego wiecznego pędu, który ciągle gdzieś nam towarzyszy w Warszawie. Dobrze było tu pobyć i spotkać miłe osoby, które doradziły, gdzie zjeść i/lub poszły z nami na kawę. Następnego dnia wyruszyliśmy w dalszą podróż, w jeszcze piękniejsze miejsce.